Author: Fedde

Zondag Voleinding, 24 november 10.00 uur

Op de laatste zondag van het kerkelijk jaar worden onze overleden gemeenteleden herdacht. Daarbij wordt de nabestaanden een kaars aangeboden. Op de kaars staat de naam en een symboliek. Vanuit de liturgie van die dienst wordt deze symboliek gebruikt. Deze keer zal het gaan over lied 919 uit het liedboek: Gij die alle sterren houdt in uw hand gevangen. Op een donkere achtergrond zien we sterren en één “stille vaste ster”. In het midden van de ster ziet u een hartje, Gods liefde verbeeldend.

Namens de voorbereidingsgroep, Colinda en Leny


Aanhaken 🧶🧶

Met veel plezier zijn wij op 3 september weer begonnen met alle vijftien aanhaaksters. Er is al weer zo veel moois gemaakt en naar verschillende goede doelen gestuurd. We leren iedere keer weer van elkaar en bewonderen elkaars werk. Zo fijn om op deze manier bezig te zijn en met elkaar in gesprek te zijn tijdens het werk. (Dit kan bij ons 😊.) Er wordt thuis ook veel werk gedaan!

We willen tot en met 10 december nog doorgaan en zijn daarna drie weken vrij i.v.m. Kerst en Oud en Nieuw.

We hopen op 7 januari weer bij elkaar te komen vanaf 10.00 uur tot 11.30 uur in de Hofkamer.

Als er mensen zijn die een keer willen komen kijken, vragen hebben of mee willen handwerken, dan bent u altijd van harte welkom!

Emmie Hilmert: 06-17874928, Stella Koppelaar: 06-37305222

 


Een verlangen naar zachtheid

Ik weet niet hoe het u vergaat, maar ik verlang deze dagen van heftig debat en polarisatie naar zachtheid, naar gesprek, naar ontmoeting. De harde woorden, de boze koppen, de stoere taal en de ferme vuisten, ik kan er niet zoveel mee. Wat is het fijn als je dan mensen ziet die een andere toon hebben. In de afgelopen week zag ik Natascha van Weezel aanschuiven bij een van de vele praatprogramma’s. Ik heb net haar boek: Hoe houd je je hart zacht op mijn e-reader gezet. Ik zag opnieuw het ontroerende fragment waarop Awraham Soetendorp en Amier Madhar elkaar de hand reiken. Mensen die weigeren de ander als vijand te zien en toch met open ogen in de wereld staan. Ze versterken mijn verlangen naar dialoog, ontmoeting en luisteren. Is dat verlangen een zwakte? Een angst om te benoemen wat er zoal misgaat in onze wereld? Of misschien toch een fundamenteel andere keuze? Wanneer we de komende week herdenken wie ons ontvielen in het afgelopen kerkelijk jaar, dan vermoed ik dat bij rouw zachtheid beter past dan stoere taal. Zachtheid die zegt, ik sta naast je in je verdriet, zachtheid die zegt, ik geloof dat licht sterker is dan de nacht. Ik hoop zo dat we die zachte stemmen zullen versterken, niet alleen in ons persoonlijk leven, maar ook in de maatschappij. Dat we de kracht zullen vinden om elkaar niet weg te zetten als tegenstander, als tweederangs, maar altijd zullen zoeken naar de zachtheid van de ontmoeting. Zo kunnen we in de adventstijd uitkijken naar het kind van godswege in ons midden. Als dat geen zachtheid is…

 

Ds. Antoinette van der Wel (dsavdwel@deopenhof-hia.nl en telefoon 06-10812631)


18+ Groep

Op 12 november treffen de 18-plussers elkaar om 19.30 uur in De Open Hof. Deze gemengde groep van De Ark en De Open Hof wordt beurtelings geleid door collega Piet van Veldhuizen en mij. We genieten beiden zeer van deze gesprekken met jongeren. Wil je nog aansluiten, neem dan even contact met ons op.


Herfst

Opeens is het herfst. De bomen verschieten van kleur, de zon staat laag en verblindt me als ik mijn wandeling maak. Met de wind en de zon in de rug is het heerlijk buiten. Ik geniet van de herfstkleuren. Ik houd van de seizoenen. Van de lente, wanneer de hele natuur weer langzaam tot leven komt, van de zomer met zijn lange warme dagen, van de winter als ik met een dikke jas aan buiten ben en van de herfst, met zijn striemende regenbuien, met zijn mooie late zonlicht, met de bomen die zo prachtig kleuren.

Natuurlijk, de herfst roept voor velen een beeld van vergankelijkheid en kwetsbaarheid op. Maar is dat erg? We lezen met de Bijbelkring uit Prediker. We horen daar hoe lief hij het leven heeft en hoe de schrijver ons uitdaagt te genieten van de kleine dingen. In dat genieten spreekt hij in alle bescheidenheid over God. Prediker neemt de dood volstrekt serieus, maar spreekt over het genieten als daad van verzet tegen de vergankelijkheid. In de herfst begrijp ik dat altijd beter. Hoe je van dat laatste restje zon kun genieten, van de lange schaduwen, van het geritsel van de bladeren, van de storm die maakt dat je je kwetsbaar voelt. Juist dan weet ik het kleine weer te waarderen. Het eerste bord stamppot, een warme kop koffie als je binnenkomt of een mooi gesprek. Wanneer je met open ogen in de wereld staat en soms niet weet hoe het verder moet, kan juist dat kleine genieten ook een daad van verzet zijn. Dat je de zorgen deelt, dat je blij kunt zijn met het kleine, dat je weigert deze wereld prijs te geven aan de vergankelijkheid, maar blijft zoeken naar waar het leven opbloeit en waar we iets van Gods liefde ervaren, misschien wel het diepste in wat klein en kwetsbaar is.

Ds. Antoinette van der Wel, dsavdwel@deopenhof-hia.nl en telefoon 06-10 81 26 31