Thuis..

Toen we ons nieuwe huis kochten bleek de voordeur rood te zijn. Bij ons vorig huis was de deur toen we het huis kochten saai bruin en één van de eerste dingen die Jurriaan, mijn man, toen deed was met een grote pot rode verf die deur onze favoriete kleur te geven. Het was heel handig als we bezoek kregen. Het huis met de rode voordeur, daar wonen we!

Deze keer hoefden we niet gelijk met verf in de weer, want de deur was al rood. Grappig hoe onze vrienden dat allemaal opmerkten toen ze kwamen kijken. Thuis heeft voor ons met die rode deur te maken.

Toch blijk ik me op veel plekken thuis te kunnen voelen. Thuis heeft te maken met een plek waar je je welkom weet, waar er naar je wordt uitgekeken, waar je aan tafel schuift. Zo is volgens mij ook de kerk bedoeld, als een plaats waar je welkom bent en aanschuift aan de tafel. In het jaarthema van de PKN, aan tafel, komt die gedachte terug. In de kerk kom je thuis, ben je welkom.

In de afgelopen weken sprak ik zo links en rechts met mensen over de viering met brood en wijn. Het is één van de oudste symbolen in de kerken en blijkt ook na al die eeuwen veel stof tot nadenken op te leveren. Tegelijkertijd proef ik ook een zekere schroom. Wat betekent die viering eigenlijk voor mensen vandaag? En heeft het iets met thuiskomen te maken? Waarom is die hartelijke maaltijd zo vaak een somber en ernstig gebeuren geworden?  Wat is er overgebleven van de vrijmoedigheid waarmee Jezus met allelei slag mensen aan tafel ging, zich thuis voelde bij mensen, zijn leven deelde? Als we dit jaar nadenken over De Open Hof als ons tweede thuis, dan is het ook goed om te bedenken, dat wanneer wij aan tafel schuiven, we ook werkelijk welkom zijn, dat er naar ons wordt uitgekeken, dat we hartelijk welkom zijn om brood en wijn met elkaar te delen. De gastheer ziet naar ons uit, de deur staat open. Schuift u ook aan?

In het voorjaar hoop ik met u na te denken over de tafelviering en samen te ontdekken waarom dat aloude symbool tot op de dag van vandaag zeggingskracht heeft.

Ds. Antoinette van der Wel, dsavdwel@deopenhof-hia.nl en telefoon 06-10 81 26 31

Open Huis in de Hofkamer: 11 November a.s.

Vrijdag 11 november is de Hofkamer tussen 15.00 en 17.00 uur weer open voor een gezellig gesprek en een drankje. Iedereen is welkom!

Vanaf 18.00 uur hopen we, met de mensen die zich daarvoor opgegeven hebben, aan tafel te gaan. Alle voorbereidingen zijn al in volle gang om er een lekkere en gezellige maaltijd van te maken. De vanaf-prijs is bekend en de drankjes/koffie kunnen gewoon weer betaald worden met de bonnen.

Wij kijken er naar uit!

Namens het Open Huis Team: Ria en Hans Kool, Ellie en Jan van Es.

Crea-avond voor het Kerstengelenproject: 23 november a.s.

Op woensdagavond 23 november is er een creatieve avond om engeltjes te maken of te haken voor het kerstengelenproject. De avond begint om 19.30 en duurt tot uiterlijk 21.30.
Als u/jij wilt haken dan graag eigen haaknaald nr. 2,5 of 3 meenemen.
Omdat er verder ook materialen nodig zijn vinden we het prettig om te weten op hoeveel deelnemers we kunnen rekenen. Opgeven kan op lijst in de kerk of via onderstaand e-mailadres.

Namens het Kerstengelenproject,

Anja van der Weijde: anjavanderweijde@gmail.com

Hoe nu verder…

In de afgelopen maanden dachten we met een groepje mensen na over de organisatie van onze gemeente. De eerste vraag die we ons daarbij stelden was: wat waardeer je in onze Open Hof-gemeenschap? Wat was het bijzonder om dat aan elkaar te vertellen. De Open Hof, die voelt als een tweede thuis, waar je een plek hebt, waar je geïnspireerd wordt, waar je ogen worden geopend voor de wereld en we omzien naar elkaar.

Uitgaande van die vier punten (zorg voor elkaar, oog voor de wereld, gastvrij thuis en plek van inspiratie) hebben we vervolgens gekeken hoe we onze gemeente het beste kunnen organiseren, daar de tijden wel veranderd zijn en we met minder mensen zijn. Dat bleek nog een hele uitdaging, maar inmiddels zijn de eerste gedachten al op papier gezet, hebben we op de kerkenraad van gedachten gewisseld en vinden we het fijn dat straks ook met u te doen. Want kerk zijn we met zijn allen en we kunnen niemand missen. Op 13 november, na de kerkdienst, hopen we op een creatieve wijze ook van u te horen hoe u over deze zaken denkt. Zo hopen we met elkaar plannen te smeden voor de toekomst van ons tweede thuis.

Ds. Antoinette van der Wel (dsavdwel@deopenhof-hia.nl en telefoon 06-10 81 26 31)

Liefde is delen

‘De liefde zal nooit vergaan.’

1 Korinthe 13: 8

Na de dienst van zondag 9 oktober, schudde Antoinette handen in de hal. Iets wat voorheen gewoon was, is  bijzonder geworden. In een prachtige preek eraan voorafgaand, had ze verteld dat iemand een hand geven, een van de dingen was die ze zo gemist had in de coronatijd. De dienst op deze mooie herfstdag stond in het teken van het binnenlands diaconaat: delen, omzien naar elkaar, een hand op een schouder.

De woorden voerden mij terug naar september 2018. Ook toen een prachtige, zonnige herfst. We waren op bezoek bij mijn schoonmoeder in het verzorgingshuis. Op bezoek zijn betekende steeds vaker samen stil zijn. De stilte was nooit beklemmend. Na de koffie maakten we een rondje door het park. We keken naar grote, oude bomen, zagen kastanjebolsters op het pad, madeliefjes in het gras, bloeiende rozen in de perken, eenden in een donkere, heldere vijver.

Later op het terras koesterde ma zich in de zon. Dan sprak ze wel over hoe heerlijk het was om in de zon te zitten en wat we nu moesten doen als het weer dat niet meer toeliet. De loop van de seizoenen ging niet aan haar voorbij. ‘Natuurlijk gaan we dan ook naar buiten ma, dikke jas aan, sjaal om.’

Waarschijnlijk zouden we dan niet zo ‘natuurlijk’ naar buiten gaan en waarschijnlijk realiseerde mijn schoonmoeder zich dat ook, maar ze zei het niet. We wilden elkaar niet kwetsen. Ik had me opstandig gevoeld. Het enige waar ze nog door en door warm van werd, moest blijven, niet álles mocht zomaar worden afgepakt! Het was mijn gevoel. Ma werd niet opstandig. Ze deelde haar verdriet, ze sprak het uit, ze liet je toe, een arm om haar schouder.

Tineke Vroegindeweij

Open Huis in De Hofkamer van De Open Hof

Vorige week vrijdag in oktober was het weer zover: een gezellig samenzijn waar iedereen zichtbaar blij van wordt.

Dat komt, denken wij, in de eerste plaats, door de plaats waar het zich afspeelt. De Hofkamer is prachtig opgeknapt, licht en zonnig met uitzicht op de tuin. En dan de mensen die er komen om een praatje te maken, een spelletje te doen en te genieten van een hapje en een drankje na de koffie of thee. Iedereen is op zijn of haar gemak.

En er zijn gemeenteleden die we niet iedere zondag in de kerkzaal zien, maar die wel naar De Hofkamer komen. Ook daar worden we blij van.

De verzorging is helemaal top! Dank aan iedereen die zich hiervoor inspant.

Iedere tweede vrijdag van de maand van 15.00 uur tot 17.00 uur is iedereen welkom.

Een aanrader.

Lida en Lex Figee

Open huis De Hofkamer: 14 oktober a.s.

Op 14 oktober is iedereen weer welkom in het Open Huis.

De Hofkamer is om 3 uur open. We schenken eerst koffie of thee met iets lekkers en om 4 uur gaat de bar open voor een biertje of een wijntje, ook met iets lekkers.

Het concept is inmiddels bekend: een (klets-)praatje of een spelletje of allebei natuurlijk. Waarom het gaat is de gezelligheid en de ontmoeting met elkaar.

De volgende data zijn: 11 november, 9 december en 13 januari. Tot dan,

Namens het Open Huis Hofkamer-team, Jan en Ellie van Es

Herfst

De esdoorn in onze tuin verkleurt al en ik vind steeds meer blad op de grond. De zon schijnt door wat eerst nog een dicht bladerdak was. Het ruikt anders als je buiten komt en het zonlicht is zachter. Ik houd van de herfst. Het jaargetijde waarin het weer soms zomaar omslaat, van jagende wolken langs de hemel, van paddenstoelen die uit de grond lijken te schieten. Ergens schuilt in mij nog altijd dat kind dat graag sloffend door een berg bladeren loopt in het bos. Hoewel ik ook wel eens van anderen hoor dat ze de herfst met zijn afbraak verschrikkelijk vinden, zie ik het niet zo. Ik ervaar juist in de beweging van de seizoenen het leven dat doorgaat. Hoe kastanjes en eikels op de grond dienen als voedsel voor de dieren, maar ook de belofte van nieuw leven in zich dragen. Straks als de bomen kaal zijn, nestelt zich in mij al het verlangen naar de lente, naar knoppen die uitbotten en sneeuwklokjes die vol overgave bloeien. Het heeft voor mij ook met geloof te maken, geloof dat seizoenen kent. Dagen van vreugde en ontdekkingen en periodes van loslaten en verder gaan, van vertrouwen en twijfel. Elk seizoen, elk geloofs-seizoen kent zijn eigen momenten, maar altijd weer wordt het winter en lente en zomer, en altijd weer blijkt God te vinden te zijn. Ik geniet van de prachtige kleuren in het bos en ik hoop dat u dat ook doet.

Ds. Antoinette van der Wel (dsavdwel@deopenhof-hia.nl en telefoon 06-10 81 26 31)