Ik weet weinig van planten en ben geen goede tuinvrouw. Van één plant weet ik al heel lang de naam, de magnolia. In elke huis waar ik in mijn volwassen leven woonde heb ik er eentje geplant. Een magnolia heeft voor mij met leven en licht te maken en is daarmee een symbool van geloof en vertrouwen. Ook in onze tuin in Berkel staat een wat schriel exemplaar. Wat een troost is het om daar nu al de knoppen in te zien, en straks als alles nog kaal is, dan breken die eerste knoppen open in kwetsbare bloemen.
In deze donkere dagen, waarin we nog niet eens weten hoe we het kerstfeest straks kunnen vieren, zijn die kwetsbare knoppen voor mij een troost. Hoe donker het misschien nu ook lijkt, hoe veel er niet kan en hoe groot de zorgen over deze aarde soms ook zijn, altijd weer is er die eigenwijze magnolia die al ver voor de lente aankondigt dat het leven weer gaat opbloeien.
Jezus heeft het over een vijgenboom en dan denk ik altijd weer aan mijn magnolia. Als je de moed hebt om goed te kijken, blijkt licht de diepste duisternis te doordringen. Zo gaan we deze dagen het kerstfeest tegemoet. We weten niet wat de komende weken mogelijk zal zijn en we verlangen soms terug naar de kerstfeesten van jaren geleden. Maar toch, ergens bloeit het nieuwe leven weer op, ergens klinkt een liedje van vertrouwen, ergens ontsteekt iemand een licht in de nacht.
Vol vertrouwen leven we toe naar het kerstfeest, feest van licht in de nacht, feest van een weerloos kind, dat ons Gods aangezicht liet zien.
Ik wens u een prachtige adventstijd toe.
Ds. Antoinette van der Wel, telefoon 06 – 10 81 26 31, dsavdwel@deopenhof-hia.nl