Graag nodig ik u uit om Eerste Paasdag na de kerkdienst een halfuur Paasliederen te zingen met en voor de bewoners van De Blije Borgh.
We verzamelen om 11.30 uur in het restaurant van De Blije Borgh. Daar volgt verdere instructie.
Graag van tevoren opgeven met hoeveel personen u komt: snoeir@deblijeborgh.nl
Ook namens de identiteitscie van de BB, hartelijke groet,
Rinske Snoei, geestelijk verzorger van De Blije Borgh
Vanaf donderdag 6 april zijn we elke dag in De Open Hof. We leven zo met elkaar naar het paasfeest toe. Eigenlijk kun je zeggen dat het één lange dienst is, die uitmondt in de paasnacht, waar het licht de nacht al verdrijft. Het zijn diensten met veel symboliek.
Ds. Antoinette van der Wel (dsavdwel@deopenhof-hia.nl en telefoon 06-10812631)
Dit jaar kijk ik de lente uit de grond. Ik blijk niet de enige te zijn als ik goed luister naar de mensen om me heen. Het lijkt me overigens aan te komen op goed kijken. Op mijn dagelijkse ommetje zie ik elke dag weer nieuwe dingen. Het speenkruid dat volop bloeit, narcissen en krokussen die fleurig de grijze dag openbreken. Knoppen die kleine groene blaadjes verbergen. Deze weken passen wonderwel in de voorbereiding voor Pasen. Ook daar zien we uit naar leven te midden van dood, naar licht in de nacht. Het Paasfeest is voor mij het hoogtepunt van het kerkelijk jaar. Ik houd van de diensten met hun symboliek, van de vrolijkheid van de paasmorgen, van een nieuwe paaskaars die staat te stralen. Maar bovenal raakt het feest aan het hart van geloof. Ergens schuilt in ons het vertrouwen dat de Eeuwige deze aarde niet verlaat en dat leven kan opbloeien door de dood heen. Dat deze Ene niet dood is maar leeft en ons tegemoet komt en noemt bij onze naam. Het leven brengt ons zelden alles wat we verwachtten of waarvan we droomden en er zijn dagen waarop het leven schuurt en pijn doet. Toch kan en wil ik niet anders dan vertrouwen op de kracht die schuilt in de knop van de boom. De knop die vertelt dat er leven mogelijk is na een barre winter. En al kunnen we het soms amper geloven, het wordt weer Pasen. Dat ervaar ik in deze periode altijd als een diepe troost.
Ds. Antoinette van der Wel (dsavdwel@deopenhof-hia.nl en telefoon 06-10812631)
Het jaarthema van de PKN is ‘aan tafel’. Ook in de eredienst gaan we met elkaar aan tafel en delen we brood en wijn, een van de weinige sacramenten in de reformatorische traditie. Maar wat vieren we daar eigenlijk? Welke elementen spelen een rol in de liturgie? Wat zeggen we bij de viering? En waarom bestaat er zoiets als Avondmaalmijding? Heeft u vragen die u graag aan de orde laat komen, schroom dan niet mij die van te voren te laten weten.
De nieuwe datum is 20 april om 19.30 uur.
Wel graag even aanmelden bij Jacqueline Meijer (meijer.jacqueline@gmail.com)
Reminder: we treffen elkaar woensdag 29 maart om 20.15 uur in De Open Hof. We hebben de volgende datum ook al gepland: dinsdag 16 mei om 20.00 uur in De Hofkamer. Noteer de data vast in je agenda en voel je vrij om aan te schuiven.
We hebben deze catechese groep voor Pasen afgesloten. We aten zoals elke keer weer broodjes knakworst en soep in De Hofkamer. We treffen elkaar op 17 mei om 18.00 uur nog een laatste keer voor een luchtige afsluiting. In september gaan we weer met een nieuwe groep beginnen.
Collega Piet van Veldhuizen en ik treffen deze groep van ruim tien 18-plussers op maandagavond in De Ark. We spraken de laatste keer over het lijdensverhaal en namen de ruimte om onze vragen te stellen aan de mensen die daarbij een rol spelen. Het werd een mooi en open gesprek. De volgende keer is op 24 april om 20.00 uur in De Ark. Wees welkom en voel je vooral vrij om aan te schuiven
Door verschillende mensen in onze omgeving werden mijn man Jurriaan en ik gewezen op het depot van Boijmans Van Beuningen. Ik was er al verscheidene keren langsgelopen en had me verbaasd over het prachtige gebouw. Zoals die pot midden in de stad staat en alles eromheen weerspiegelt, ik vind het prachtig.
Ik houd van Rotterdam, van zijn hoge gebouwen, van zijn multiculturele sfeer, van de chaos en van alle bijnamen voor de gebouwen. Op een regenachtige middag stapten we in de metro om het gebouw nu eindelijk ook een keertje van binnen te zien.
Het depot is geen museum, maar de naam zegt het al, de plaats waar de kunstwerken van het museum worden bewaard, gerestaureerd en waar onderzoek kan plaatsvinden. Als je het gebouw binnenkomt word je getroffen door het vele glas in combinatie met het stoere beton. We suisden omhoog in een glazen lift en zagen voor het eerst ook enkele kunstwerken aan de achterkant. De stickers met vermelding van het museum waar dit werk ook was geweest, de oude houten panelen, de schroefjes en spietjes, het geeft zo’n ander, gewoon beeld van een werk. De glazen vloer vond ik fascinerend en maakt het hele gebouw transparant.
En daar lag voor mij ook een beeld van de Veertigdagentijd zomaar voor het oprapen toen ik naar beneden keek door al die lagen glas heen. Het beeld is verwarrend; ik probeerde een foto te maken, wat moeilijk lukte door alle weerspiegelingen, maar ik vond het een treffende gelijkenis voor deze periode in de kerk. We lezen de verhalen van Jezus die Jeruzalem nadert. Verhalen die transparant lijken te zijn tot op het geheim van Pasen. Even wordt er ons een blik gegund op leven dat sterker is dan dood, op liefde die alles kan overwinnen. Maar even vaak is het voor ons moeilijk te begrijpen, zien we als in een raadsel, in een spiegel, zegt Paulus in zijn gedicht over de liefde (1 Korinthe 13).
Een gedachte die zomaar door mijn hoofd schoot, op die regenachtige middag in een gebouw van spiegels en glas.
Ds. Antoinette van der Wel (dsavdwel@deopenhof-hia.nl en telefoon 06-10 81 26 31)
Ze wist niet meer hoe de wereld in elkaar zat, zei ze. Ze was bang dat de interesse een beetje overging. ‘Ik weet niks meer, het is net of ik niet meer leef.’
Ze wist dat ze niet voor het verzorgingshuis had gekozen, maar ze begreep niet hoe het zover gekomen was. Ze wist dat mensen taken hebben, maar ze begreep niet dat dat van haar niet meer verlangd kon worden, dat ze geen baan meer nodig had, maar zorg. Ze wist dat foto’s van kinderverjaardagen met opgetogen gezichtjes betekende dat er visite was, gezelligheid, maar ze begreep niet dat ze er niet meer naartoe kon. Of begreep ze meer dan wij wisten? Begrepen wíj het eigenlijk wel? Kónden wij er eigenlijk wel iets van begrijpen, niet wetende hoe het voelde in haar wereld.
Was u daarom soms zo stil ma? Of was u moe, te moe om te praten misschien? Soms zei u er nog weleens iets over. Soms zei u dat het niet meeviel. Waarom dachten we dan eigenlijk dat u het niet meer begreep. Daarmee was toch alles gezegd?
Tineke Vroegindeweij
De vorige keer kon ik vermelden dat de landelijke opbrengst in 2022 ruim 27.000 euro bedroeg, 7000 euro meer dan het jaar ervoor. Dan vraag je je toch wel even af hoeveel De Open Hof daaraan meegeholpen heeft. Helaas is dat niet na te gaan. Maar het blijft een mooi resultaat.
Niet alle spullen die ingezameld worden gaan naar Kerk in Actie. De opbrengst van de lege balpennen, viltstiften, markers etc. gaan via hetzelfde inzameladres naar een kindertehuis in Indonesië. Soms krijg ik opmerkingen waarom we dan geen schrijvende pennen sturen. De misvatting is dat ze naar het kindertehuis zelf gestuurd worden. Het gaat echter alleen om het plastic van de buitenkant. Dat plastic wordt gerecycled en dan worden er weer dingen van gemaakt zoals tuinstoelen. De opbrengst van het plastic is bestemd voor het kindertehuis. Via mijn buurvrouw gaan de brillen naar projecten in Moldavië en Roemenië.
Al met al wordt er ook dit jaar weer veel ingeleverd.
Op naar een mooi resultaat voor 2023!
Janie Bakker