Er is nog zomer en genoeg
wat zou het loodzwaar
tillen zijn wat een gezwoeg
als iedereen niet iedereen
ter wille was als iedereen
niet iedereen op handen droeg.
Judith Herzberg (1992)
Eén van de laatste dagen van juni. Het weer voelt als hartje zomer en we komen als kerkenraad bij elkaar in De Hofkamer. Er is geen agenda en de meesten van ons komen zo uit hun werk de kerk binnenlopen. Hoewel we ons soms zorgen maken over hoe we in de toekomst goed kerk kunnen zijn, met minder ambtsdragers, is de sfeer deze avond vooral heel ontspannen. Er wordt een drankje ingeschonken en de meegebrachte etenswaren worden op het biljart gezet. We schuiven aan de lange tafel aan en delen onze verhalen.
We weten ons verbonden met elkaar en met De Open Hof, ons extra thuis. Ik kijk om me heen en zie een groep mensen die me in de afgelopen periode zeer dierbaar is geworden. Sommigen van hen hebben drukke banen en vinden toch tijd een bijdrage te leveren. Anderen zijn gepensioneerd, maar nog zeer actief en hebben veel taken binnen en buiten de kerk. Allemaal dragen ze onze kerkgemeenschap een warm hart toe. Ik moest, thuisgekomen, denken aan het gedicht van Judith Herzberg. Als mensen elkaar op handen dragen, gebeurt er iets, dan wordt het leven licht en helder. Dat heeft voor mij iets met het geheim dat we God noemen te maken en iets daarvan was er op die avond, eind juni in De Hofkamer.
Ds. Antoinette van der Wel (dsavdwel@deopenhof-hia.nl en telefoon 06-10 81 26 31)