09-09-14
Op de startzondag hebben we gevierd. Gevierd dat we samen gemeente van Christus zijn en dat we met elkaar verbonden zijn. Papieren slingers vlogen door de kerkzaal om dat te verbeelden.
‘Verbinden’ is , naar mijn idee, een heel eigentijds begrip. Als tegenhanger van het individualisme willen we vooral verbinden. We zoeken contact via de internetverbinding. We staan voortdurend wereldwijd met elkaar in verbinding via sites als Facebook en het sociale netwerk LinkedIn (het zit zelfs in de naam verscholen). Verbindingen en relaties tussen mensen is waar we aan werken.
En nu dacht ik: ‘laat ik eens zoeken in die eeuwen-oude Bijbel naar het werkwoord ‘verbinden’. Ik ging met een Hebreeuwse concordantie aan het werk en vond ‘verbinden’ in de Bijbel in de zin van het verbinden van gebroken harten (Jes. 61:1), het verbinden van wonden (Psalm 147:3), het omdoen van een hoofddoek (Ex. 29:9) of het vastsjorren van het zadel op een ezel( bv. II Sam 16:1). Letterlijk verbinden dus. En toen kwam ineens bij mij op dat je het werkwoord ‘vieren’ als het tegenovergestelde daarvan kan zien; als je ‘vieren’ leest als het laten vieren, loslaten, van een touw. Dan ineens krijgt ‘vieren en verbinden’ een heel andere kant!
Ik moest hierbij denken aan de gelijkenis van de verloren zoon in het Lucasevangelie (Lucas 15: 11-32). We lezen daar over een vader, wiens zoon weggaat. Hij geeft de zoon wat die opeist en laat hem gaan. We lezen niet over een smekende vader of dreigende vader. De vader laat hem gaan… Maar de verbinding blijft. En als de zoon terugkomt, ziet de vader hem al van verre en is hij nog steeds de zoon. Het lijntje was toch niet gebroken, maar moest wel heel ver ‘vieren’.
Nu kom ik, ook door de gelijkenis van de verloren zoon, nogmaals bij het werkwoord ‘vieren’ met de betekenis zoals die als eerste bij mij opkwam: feest vieren. Want in deze gelijkenis wordt feest gevierd om te vieren dat de zoon die verloren was terug gevonden is.
Feest vieren is iets dat je samen doet en dat vrolijkheid en blijdschap met zich meedraagt. De verloren zoon heeft misschien ook gefeest in dat verre land waar hij zijn geld verkwistte in een leven van overdaad. Maar uit de gelijkenis komt naar voren dat het ware feest is in het huis van de vader. Het ware feest ligt in het samen zijn met de vader en de mensen aanwezig. Er wordt samen een feestmaal gedeeld.
Als je zo speelt met de woorden, dan komen er allerlei betekenissen en associaties op en ontstaan er verbindingen die ik in eerste instantie niet zag. Ook bij zoiets als dit, de taal, voel ik de verwondering ….
Ds. Mariska Kloppenburg