Afgelopen mei bezochten we in Normandië een klooster. Eén keer in de week was er een rondleiding door één van de broeders. Die kans lieten we uiteraard niet aan ons voorbijgaan. We bezochten de kerk, maar ook de bibliotheek, een plek waar ik altijd erg gelukkig van wordt, de eetzaal en de ruimte waar ze met elkaar overleggen over het reilen en zeilen van de gemeenschap. Maar de mooiste plek van het klooster ziet u op het fotootje. De gang waar de broeders doorheen lopen op weg naar de kerk. Een paar keer per dag wordt al het werk losgelaten en verzamelen ze zich in de kerk om te bidden en te zingen. Die gang ademt stilte en licht. Misschien wel datgene wat mensen zoeken als ze een bezoek brengen aan een klooster. Stilte die maakt dat je het rumoer om je heen even los kunt laten, het maakt dat je opademt en rust vindt. Stilte is in onze rumoerige wereld niet zo makkelijk te vinden en daardoor ook een kostbaar goed geworden. Wat me verder raakte was het prachtige licht dat in de gang van buitenaf binnenviel. Ooit hoorde ik dat op een zonnewijzer in een ander klooster de tekst stond: licht is de schaduw van God. En dat zinnetje ben ik nooit meer vergeten, omdat het zo waar is. Genietend van dat korte moment van rust en licht maakte ik snel met mijn telefoon deze foto, om het moment te bewaren voor later, en voor de lezers van de nieuwsbrief. Nu velen van ons in de zomer de stilte en het licht opzoeken, wil ik u uitnodigen deze momenten met ons te delen. Heeft u ook zo’n foto, met licht en stilte, of weet u nog wanneer u iets van de Eeuwige voelde toen het stil en licht was, dan nodig ik u uit dat te delen, misschien kunnen we de foto in de nieuwsbrief plaatsen
Ds. Antoinette van der Wel