We hebben thuis een standaard voor vijf waxinelichtjes. Dat is natuurlijk niet heel bijzonder. Ik vermoed dat bij velen van u vergelijkbare standaardjes in de kast staan. Deze komt in de advent weer tevoorschijn. Vier kaarsjes voor de adventsweken en de laatste met het kerstfeest. Het mooie aan deze standaard is de tekst die erin gegraveerd staat. ‘Het is beter een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken’. Ik kocht de standaard lang geleden bij Amnesty International. Ik vind het een krachtig motto. Laat je niet verleiden tot mopperen op wat er allemaal niet goed gaat, maar steek hier en daar een lichtje aan. Het is soms zomaar gebeurd dat je vervloekt, scheldt of boos reageert op wat er om je heen gebeurt. Prima als dat een aanleiding is om te proberen iets te veranderen. Maar mopperen om het mopperen is vaak zo zinloos en leeg. Wat als je tegenover wat donker maakt een lichtje aansteekt. Iedere keer weer verwonder ik me over de hoeveelheid licht van één zo’n kaarsje.
In de komende weken leven we toe naar het kerstfeest. Hoewel het de donkerste dagen van het jaar zijn, zullen we lichten ontsteken als signaal van het licht dat ons tegemoet komt. Het zijn weken die vol zijn van verlangen. Verlangen naar een lichte morgen, naar nieuw leven, naar een kind dat onze wereld ondersteboven zal keren. We hopen elkaar in de komende weken op allerlei plaatsen te treffen rondom de voorbereidingen van het kerstfeest. Ik hoop dat het lichte en mooie dagen zullen zijn, dagen waarin we ons voorbereiden, maar bovenal dagen waarin we lichtjes voor elkaar aansteken.
Ds. Antoinette van der Wel, e-mail: dsavdwel@deopenhof-hia.nl en telefoon 06-10 81 26 31