We lezen verhalen uit een ver verleden die niet zelden verrassend actueel blijken. Verhalen die ons kunnen bemoedigen en uitdagen en die, onder de bezielende leiding van Antoinette, tot mooie gesprekken leiden. Gesprekken over het leven van alledag, onze angsten, onze vragen, onze twijfels. En toen dacht ik aan Lies, mijn Engelse vriendin, aan het gesprek dat we laatst voerden, haar twijfel ‘goed genoeg’ te zijn.
Lies is zo iemand die een glimlach op je gezicht tovert als je aan haar denkt. Lies, ook wel Liz genoemd, woont al vanaf haar jonge jaren in Nederland maar blijft ‘mijn Engelse vriendin’. Alles aan haar ademt Engels; haar persoonlijkheid, tongval, manier van koken en kleden, de inrichting van haar huis.
Lies groeide, tezamen met drie zussen en een broer op, op het Engelse platteland in het prachtige graafschap Kent, beter bekend als ‘De tuin van Engeland’. Het gezin waaierde uit. Lies emigreerde naar Nederland, een oudere zus naar Australië. Als ik aan Lies denk, denk ik niet aan angst en twijfel. Ik denk aan vriendschap, dagelijkse wandelingen door de polder, wroeten in de aarde, De Zonnebloem. Maar bovenal denk ik aan vrijheid en onafhankelijkheid. Als 16-jarige trok zij de wereld in, verdiende in Frankrijk haar geld met druiven plukken, leefde in een kibboets, werkte er mee op het land.
‘Niet goed genoeg Lies? Waarom zou Hij jou niet goed genoeg vinden? Je staat altijd voor anderen klaar?’ ‘Ik geniet zoveel, van de reizen die we maken, de bezoeken aan mijn familie en dat in deze tijd…’ Lieve Lies, dank je voor het delen van jouw twijfel.
Tineke Vroegindeweij