‘
Wees blij met wie zich verblijdt, heb verdriet met wie verdriet heeft.’ Romeinen 12: 15
‘Compassie is geen medelijden,’ beklemtoont de Britse religiewetenschapper Karen Armstrong. ‘Compassie is de bereidheid om samen met de ander ergens doorheen te gaan, de passie van de ander te delen.’
Vooralsnog blijft het zoeken in deze tijd die nog steeds onwerkelijk kan aanvoelen. Waar is het ‘gewone’, het vanzelfsprekende? Hoe kunnen we er zijn voor elkaar? Schoorvoetend zijn we op weg gegaan, nieuwe mogelijkheden aftastend.
De brasserie mis ik, de brasserie van Swinhove. Gedurende de jaren van het verblijf van mijn schoonmoeder in Swinhove was het vaste prik als we haar bezochten, een kopje koffie in de brasserie. Op zondagmiddag was het altijd een drukte van belang en was het zoeken naar een plekje. Mijn schoonmoeder kon opgetogen reageren als zij daar een huiskamerbewoner trof in gezelschap van zoon of dochter, ‘hé hallo stamgasten.’
Het voelde huiselijk in de brasserie. Hier werd een spelletje gespeeld met elkaar, daar werd gehaakt, soms huilde een bewoner en werd er getroost. Kinderen renden langs om te rennen. In de brasserie van Swinhove kwamen gezelligheid, moeite en pijn samen zonder dat iemand ervan opkeek. In de brasserie van Swinhove voelde ik wat compassie is, de bereidheid om samen met de ander ergens doorheen te gaan.
Tineke Vroegindeweij, email tinekedas@hotmail.com