In Tijdgeest, een bijlage van dagblad Trouw van 4 mei jl., werd de rijkdom van het Nederlands gevierd en waren de lievelingswoorden van tien talige Nederlanders opgenomen. Ik genoot van het artikel en hoefde geen seconde na te denken over mijn lievelingswoord: Gaandeweg. De klank is mooi en het drukt uit wat ik erbij voel: beweging, onderweg zijn, een leven lang. Als ik gaandeweg hoor, lees of zing denk ik, ‘ja precies, dat bedoel ik,’ alsof er een verhaal is verteld, alsof er iets is uitgelegd:
Een weg gaan, niet wetend wat hij zal brengen.
Verdwalen, zoeken en soms een omweg nemen
die ook wat brengt, iets waar je helemaal niet op zat te wachten,
maar dan toch blijkt te verrijken.
Je moet opletten dat je niet struikelt op die onbekende wegen
wat natuurlijk toch gebeurt, waarna je weer opstaat
en voelt dat je gaandeweg sterker bent geworden
en dat je ook deze weg niet alleen gaat.
Je geniet van onverwachte ontmoetingen,
ontmoet God in de ander, op bekende en op onbekende wegen.
Gaandeweg leer je, val je, sta je op, kijk je nog eens goed om je heen,
adem je in en uit en voel je, het is goed zo.
Tineke Vroegindeweij