Bij mij thuis weten ze het allang, ik kan het niet weerstaan om een foto te maken als ik een muurgedicht zie. Ik houd van poëzie in de openbare ruimte. Zo trof ik dit gedicht aan toen we een rondleiding liepen door Vlaardingen, de geboortestad van Jurriaan, ter ere van zijn verjaardag. Het was een grauwe zaterdag, maar we genoten van de verhalen en voor Jurriaan was het een tripje naar zijn jeugd. De zomerstraat was allesbehalve zomers te noemen, maar ik zag het gelijk voor me, dat je ook in de regen kunt genieten van het buiten zijn. Opeens herinnerde ik me hoe we, toen de kinderen nog klein waren, vrolijk met kaplaarzen en paraplus door de regen banjerden.
Het zijn grijze dagen, deze herfst. Het is alweer vroeg donker en dat zal voor menigeen best lastig zijn. In de bijbel begint de nieuwe dag bij zonsondergang. Ik vind dat een prachtige gedachte. Je leeft als het ware altijd het licht tegemoet. Vanuit het vertrouwen dat een nieuwe morgen volgt, hoe donker de nacht ook is.
We spraken afgelopen week met het cluster zorg over rouw. Over hoe donker je leven wordt als je gebukt gaat onder verlies. Mooi vond ik de ervaringsverhalen die werden verteld, over kwetsbaar licht na een lange nacht, over herinneringen die troosten en lieve mensen die om je heen staan en naar je verhaal willen luisteren. Ik hoop van harte dat De Open Hof zo’n plek mag blijven, waar je even op verhaal komt, waar het grijs verdwijnt en het daglicht je uitnodigt om naar buiten te gaan.
Ds. Antoinette van der Wel, dsavdwel@deopenhof-hia.nl en telefoon 06-10 81 26 31