Vorig jaar kreeg ik een klein doosje met zonnebloemzaad. Ik zaaide het uit in huis en na een poosje kon ik de plantjes buiten in de tuin een plekje geven naast de garagemuur. We hadden daar net een aantal tuintegels weggehaald en een bloembak gemaakt. De plantjes waren nog klein en zijn nu uitgegroeid tot forse bloemen. Deze zonnebloem staat het langst in de zon en zal een dezer dagen helemaal tot bloei komen. Zo mooi hoe de knalgele blaadjes tevoorschijn komen.
Mijn aandacht werd er dubbel op gevestigd omdat ik aan het nadenken was voor de preek over de gelijkenis van de zaaier. Dat uit een zaadje zo’n pracht voortkomt en vervolgens die bloemen weer vol zonnebloemzaad zitten voor volgend jaar. De overdaad en de geheimzinnige groeikracht verwondert me telkens weer.
Het heeft met vertrouwen te maken, met loslaten, met geduldig wachten en aandacht schenken. Misschien moet je eigenlijk zeggen, het heeft te maken met het wonder dat de Eeuwige deze wereld draagt en dat waar het lijkt of het zaad verloren ging, het sluimerend wachtte op de nieuwe dag. Ik wens u toe dat er momenten van verwondering zullen zijn deze zomer en dat er vertrouwen uit mag groeien, dat we ons gedragen mogen weten door de liefde van de Eeuwige, wiens zon opgaat over alle mensen.
Ds. Antoinette van der Wel (dsavdwel@deopenhof-hia.nl en telefoon 06-10 81 26 31