Author: Webredactie

Stille wandeling zaterdag 16 April a.s. (stille Zaterdag)

Wandelen langs mooie plekjes, de geluiden van de natuur op je in laten werken en kijken wat dat met je doet.

Op zaterdag 16 april (stille zaterdag) organiseren we zo’n wandeling. Het gaat niet om de afstand maar om wat je ervaart.

Ga je mee? Om 10.00 uur vertrekken we op de fiets vanaf De Open Hof richting Rijsoord, om in het Waalbos te gaan wandelen. Voor de middag zijn we terug bij de kerk om nog iets te drinken en een kopje soep met een broodje te eten. Om 13.00 uur ben je weer thuis. Lijkt het je fijn om mee te gaan, laat het dan even weten. Schrijf je naam op de lijst in de hal van de kerk of email: grijkens@caiway.nl

Gerrit Rijkens, namens werkgroep Groene kerk

Werkgroep Groene kerk: Ria Kool: riakool@xs4all.nl Anja van der Weijde: anjavanderweijde@gmail.com

 

 


Vakantiegeld samen delen

Heeft u uw vakantie al geboekt? U weet het nog niet nu het corona virus voor de tweede keer alles in de war dreigt te sturen. Normaal zijn veel mensen in deze tijd van het jaar bezig met de vraag waar zij deze zomer naartoe op vakantie gaan. Maar er zijn ook veel mensen die daar alléén maar van kunnen dromen. Voor hen is een vakantie simpelweg onbetaalbaar.

Twee jaar geleden startten we met de actie ”Vakantiegeld Samen Delen” in Hendrik-Ido-Ambacht. Vier kerken in Hendrik-Ido-Ambacht wilden met deze actie aandacht vragen voor de grote verschillen in inkomen onder de inwoners. Dit jaar doet ook de Gereformeerde Gemeente, de Petrakerk, mee.

Ook dit jaar houden we de actie, zeker omdat we weten dat veel gezinnen, vele alleenstaanden in de knel zitten en al vele jaren niet met vakantie kunnen. Maar velen kunnen in de knel komen te zitten nu het corona virus om zich heen blijft slaan. De overheid wil wel tegemoet komen, maar toch zullen waarschijnlijk velen in de komende maanden met een uitkering moeten zien rond te komen. De vakantie zal er vaak bij inschieten. Wij, als stuurgroep namens de vijf deelnemende kerken, willen al die mensen die niet met vakantie kunnen bijstaan.

Daarbij hebben wij uw hulp nodig. Doneer voor 15 juni op ons banknummer uw bijdrage:-

                                        NL93RABO0349768838

t.n.v.Diaconie Ned. herv. gem. o.v.v. vakantiegeld samen delen

Wij nodigen allen die in aanmerking denken te komen voor een vakantie bijdrage van harte uit om contact met ons op te nemen via het deelname formulier, dat u kunt vinden op onze website:

www.vakantiegeldsamendelenhia.nl

Misschien kent u wel iemand die in aanmerking komt voor een vakantie bijdrage laat het dan weten via het contact formulier op de web-site, wij zullen dan op een discrete manier contact zoeken.

De actie blijft gaan om: bewustwording en om solidariteit

*  Bewustwording van de grote verschillen die er in onze samenleving zijn en die alleen maar groter worden

*  Actieve solidariteit van diegenen die veel ontvangen, zij nodigen wij uit om te delen met hen die weinig ontvangen.

Namens de stuurgroep

P.s.: uw gift is aftrekbaar van de belasting


Smakelijk preken

U bent van harte welkom bij deze activiteit, waarbij we gezamenlijk en onder leiding van een predikant een kerkdienst voorbereiden.

We beginnen om 18.00 uur met het lezen van de betreffende bijbeltekst(en), waarna we een eenvoudige maaltijd gebruiken. Na het eten bespreken we tot 20.00 uur de tekst, eventuele vragen die bij ons opkomen en zoeken we toepasselijke liederen voor in de dienst.

De predikant kan met onze inbreng de dienst dan later verder vormgeven.

De tafel is vol met maximaal 10 personen dus graag van te voren opgeven bij Jacqueline Meijer,

e-mail meijer.jacqueline@gmail.com

Donderdag 31 maart is er een Smakelijk Preken bijeenkomst om na te denken over de dienst van 10 april  onder leiding van ds. Antoinette van Der Wel.


Themadienst “De duif aan het woord”

Zondagmorgen 27 februari een dienst waarin de duif centraal staat. In verschillende Bijbelverhalen komt de duif voor. Soms gewoon als duif, maar ook als beeld van de heilige Geest. In deze dienst zal de duif ons zijn verhaal vertellen, wandelend, of beter vliegend, door de verschillende Bijbelverhalen heen. Het wordt een heel afwisselende dienst van lezen, kijken,  luisteren en zingen. Geen klassieke preek, maar de verhalen dichtbij gebracht vanaf heel verschillende plekken in de kerk. Want de duif zit niet stil en laat zich niet vangen.
Een dienst over in beweging komen en vrij zijn, juist op die eerste zondag waarop het leven weer een beetje gewoon wordt na twee jaar met coronabeperkingen. Om die vrijheid te vieren en je te laten inspireren.


Kerkdiensten vanaf 27 februari

Het CIO (centraal interkerkelijk overleg) heeft bekend gemaakt dat met ingang van 25 februari a.s. geen beperkingen meer zullen gelden wat betreft aantallen kerkgangers omdat de verplichte 1,5m afstand is komen te vervallen.

Wel zal het hanteren van de basisregels belangrijk blijven en ook het zorgen voor voldoende ventilatie. Ook een goede routing in het kerkgebouw blijft een aandachtspunt.

Aandacht voor kerkgangers met een kwetsbare gezondheid is gewenst: wanneer dit in het  kerkgebouw mogelijk is, verdient het overweging om een deel van de zitplaatsen op 1,5 meter te blijven aanbieden.

Ook voor de overige kerkelijke activiteiten (jeugdwerk, maaltijden, inloop, ontmoeting en andere bijeenkomsten) zal met ingang van 25 februari a.s. van de verruimde mogelijkheden gebruik gemaakt kunnen worden.

Voor De Open Hof betekent dit:

  • U hoeft zich niet meer aan te melden voor de kerkdiensten.
  • U hoeft geen mondkapje meer te dragen tenzij u zich daar prettig bij voelt.
  • De verplichte 1,5 meter afstand is komen te vervallen. Op de achterste banken van het middenvak op de verhoging voor de trap zijn zitplaatsen op 1,5 meter afstand gereserveerd voor wie zich daarbij veiliger voelen.
  • U mag weer gebruik maken van de garderobe.
  • We schudden nog geen handen.
  • Blijft u a.u.b. thuis als u ziekteverschijnselen vertoont.
  • En … er is na de dienst weer koffiedrinken in de hal!

Natuurlijk blijft de mogelijkheid bestaan de dienst thuis te volgen. Maar we zijn blij en dankbaar dat we, wat de kerkdiensten betreft, weer (bijna) terug zijn bij het ‘oude normaal.’


Overdenking ds. Van der Wel zondag 6 februari

Preek n.a.v. Lucas 5, 1-11 en Jesaja 6

Gemeente van Jezus Christus,

Twee verhalen over roeping. Over mensen die worden aangesproken en in alle eenvoud hun boeltje bij elkaar pakken, gehoor geven aan de stem en nieuwe wegen gaan. Hoe zou het zijn, na een lange nacht vissen, opnieuw het water op met die vreemde man die als een leraar mensen toespreekt? En dan geeft hij je raad bij het vissen en denk jij, schoenmaker blijf bij je leest. Wat weet een leraar nu helemaal van vissen? Maar iets in deze man dwingt je het over een andere boeg te gooien en tot je verwondering blijk je een net vol vissen te hebben.

Wat zou jij doen als hij zegt: volg mij? Zou je gaan? Zou je bezwaar uiten? Of is een dergelijke roeping gereserveerd voor heel bijzondere mensen en gaat het hier dus absoluut niet over ons? Ik probeer vanmorgen iets van helderheid rondom roeping te scheppen, maar ik zeg het maar meteen, wees voorzichtig, want het zou zo maar eens toch over ons kunnen gaan.

Jezus leert vanuit het bootje van Simon de menigte. Overal om hem heen duiken mensen op die willen luisteren. Wat is het toch dat hen zo raakt? Is het de aandacht die hij heeft voor gewone mensen? Legt hij de schriften zodanig uit dat het over hen gaat? Herinnert hij hen aan hoe Mozes een verslagen volk wegleidde uit de slavernij? Zou het dan toch zo kunnen zijn dat deze Jezus hen zal bevrijden van de slavernij van Rome? Blijkbaar neemt Jezus deze kwetsbare mensen volledig serieus, is hij met hen begaan en raakt hij hun.

Als hij klaar is met spreken zegt hij Simon naar diep water te varen en zijn netten uit te gooien.  Simon pruttelt tegen. Ik hoor het hem zeggen, u heeft misschien verstand van de bijbel, maar laat ik nu een specialist zijn in vissen en het is volstrekt onzinnig om op dit uur van de dag je netten uit te gooien in diep water. Prachtig vind ik het, hoe Simon zich niet zomaar laat sturen en vertrouwt op zijn eigen kennis en vakmanschap.

Geroepen mensen in de bijbel sputteren stuk voor stuk tegen als ze een opdracht krijgen. Altijd weer weten ze argumenten aan te dragen om vooral niet te doen wat hun wordt gevraagd. Niemand gaat zomaar op pad. Abraham verschuilt zich achter zijn ouderdom, Mozes zegt dat hij stottert, de kleine Samuel begrijpt niet eens dat hij geroepen wordt en Jesaja beschrijft zichzelf als een onrein mens. Er is heel wat overtuigingskracht nodig om mensen in beweging te krijgen. Het gaat blijkbaar nooit vanzelf. Ten diepste vermoed ik dat deze kritische tegenstemmen noodzakelijk zijn als je nadenkt over roeping. Als je een bepaalde richting op lijkt te moeten gaan, is het goed eerst even na te denken, je opties te overwegen en rustig alle tegenargumenten op een rijtje te zetten. Je hoeft je verstand niet uit te zetten en je mag kritisch zijn, nadenken, pas op de plaats maken. Vertrouwen op jezelf en je eigen kennis. Ik vermoed dat het met roeping vandaag nog net zo gaat. Je vermoedt dat je wordt uitgenodigd een bepaalde richting op te gaan. Op dat moment neem je de tijd om na te denken, om de balans op te maken, om de voors en tegens goed af te wegen. En of je dan de sprong in het diepe waagt?

Simon gaat uiteindelijk toch. Hij durft het risico aan. Hij gooit zijn net uit en het blijkt volstrekt onlogisch boordevol vis te zitten.  Simon gaat daarmee volledig in tegen zijn eigen visserswijsheid en gooit het letterlijk over een andere boeg. Hij durft het aan een vreemde stap te zetten.

Ik las ooit bij iemand op een prikbord: life begins at the end of your comfort zone. Ik moest er deze week weer aan denken bij het lezen van de roepingsverhalen. Natuurlijk kun je comfortabel blijven zitten bij het vertrouwde. Je leven vullen met wat je al kent. Maar wat als je nu wordt uitgedaagd een andere weg in te slaan en los te komen uit je comfortabele positie? Wat gebeurt er dan? Wat als je nu eens niet op je geijkte manier reageert en leeft? Wat als je nu wel een vreemde weg kiest? Natuurlijk is dat spannend en de één is avontuurlijker aangelegd dan de ander. Maar toch, je blik een andere kant op richten kan ongelofelijk veel ruimte bieden in je leven. En misschien blijk je tot veel meer in staat dan je altijd dacht. Ik hoor het wel vaker van mensen, nooit gedacht dat ik het kon, maar toen ik eenmaal een poging waagde bleek het mogelijk. Zoals je soms een volle zaal binnenstapt, met knikkende knieën en ijskoude handen, maar die avond iemand ontmoet die je leven kleur geeft. Of die dag dat je het aandurfde de ander te vertellen wat je voelde en dichter bij elkaar kwam. Of dat ene moment waarop je ruiterlijk je fouten toegaf en niet werd afgewezen, maar er weer nieuwe mogelijkheden ontstonden. Soms moet je vreemde wegen gaan, maar daar aan het eind van je comfort zone, blijkt het leven je toe te lachen.

Simon blijkt geraakt en onder de indruk.  Aan deze mens durft hij zichzelf wel toe te vertrouwen. Jezus geeft hem een opdracht: ik zal je een visser van mensen maken. Simon Petrus hoeft geen volledig nieuw beroep te leren, hoeft geen totaal ander mens te worden. Zijn talenten en vaardigheden gaan niet verloren. Wat hij jarenlang geleerd heeft, vissend op het meer, mag hij nu op een andere wijze inzetten, als een visser van mensen. Als iemand die mensen opdiept uit de diepten van de zee. Uit alles wat hen overspoeld en bedreigd. Uit alles wat hen kapot maakt en pijn doet. Petrus wordt een mensenredder, door hen op te vissen uit al die plaatsen waar mensen kopje onder dreigen te gaan. Ik moest bij het beeld onmiddellijk denken aan al die trouwe vrijwilligers die op de Middellandse zee, letterlijk, mensen opdiepen uit het water. Die ondanks alle tegenstand het niet kunnen aanzien dat mensen ten onder gaan en overspoeld worden.

Wat is roeping? Is het een zeldzaam gebeuren, weggelegd voor heel bijzondere mensen? Of gewoon het beroep dat op je wordt gedaan? Een ander mens die je naam noemt of die in zijn blik je aandacht vangt? Is roeping de noodkreet die uitgaat van mensen die overspoeld worden door het leven en die verlangen gezien te worden en je wijzen op wat voor hun kunt doen? Is roeping het delen van je brood en wijn, het delen van het goede dat je ontvangt?

De leerlingen trekken hun boten op de kant, laten alles achter en volgen hem. Een dergelijke radicale beslissing zullen de meesten van ons niet nemen en niet hoeven te nemen. Jezus koos een aantal volgelingen uit en anderen bleven thuis en probeerden iets van wat ze geleerd hadden te delen. Toch nodigt het ons uit ons telkens weer te bezinnen. Achter wie of wat loop ik aan? Aan wie vertrouw ik mij toe? Welke keuzes maak ik in mijn leven, welke wegen ga ik? Volg ik een spoor waarin ik vooral mijn eigenbelang dien, of durf ik het aan me te laten raken door wie overspoeld worden door het leven? Wat doe ik met mijn talent en begaafdheid? Zet ik het in voor eigen gewin, of gebruik ik het om deze wereld wat mooier te kleuren?

Roeping is geen briefje uit de hemel met een heldere opdracht wat je moet doen. Roeping is gewoon op weg gaan, vertrouwend dat er onderweg oases en schuilplaatsen zijn, vertrouwend dat je het verschil kunt maken voor wie op je weg komt. En als je soms dreigt te verdwalen en niet zo goed weet hoe het verder moet, gewoon in alle rust opnieuw beginnen, er wordt ons immers niet meer gevraagd dan we kunnen. Maar vergeet daarbij niet dat we vaak veel meer kunnen dan we dachten. En dat onze gaven en talenten, waar we nooit te min over moeten denken, ingezet mogen worden.

Roeping is niet meer dan dit: je wordt geroepen en je ben op weg gegaan.

Amen.

 

 


Toen de toekomst verleden tijd werd

Wat deden de Grieken en Romeinen met hun afval?

Hoe dachten zij over hun toekomst?

Op maandagavond 8 november komt Math Osseforth daarover vertellen in De Open Hof.

De titel van de lezing is: Toen de toekomst verleden tijd werd

Hij zegt daarover:

We leven in een tijd waarin letterlijk alles in beweging lijkt. Nu misschien nog meer dan vroeger voelt het alsof de hoop op een rooskleurige toekomst gekoesterd moet worden, beschermd misschien zelfs wel. Maar hoe? En wat is dat dan precies, een rooskleurige toekomst? Voor wie? Volgens wie?

En toch, ook in het verleden worstelden mensen met de dag en de werkelijkheid van morgen, hoe de wereld er zou uitzien voor onze kinderen en kleinkinderen. Hoe ga je om met de natuur? Welke verantwoordelijkheden en mogelijkheden heb je zelf? En wie bepaalt dat? Op deze avond gaan we terug naar de Klassieke Oudheid, de bron van ons westers denken, de filosofie van Grieken en Romeinen, het antwoord van ontluikende religies en de oorsprong van onze moderne normen en waarden. We zullen zien hoe het goede leven met zorg voor de dag van morgen er toen uitzag. Want de geschiedenis herhaalt zich uiteraard nooit, alles stroomt immers voortdurend, maar af en toe lijkt het alsof er toch heel weinig nieuws onder de zon is; alles heeft met alles te maken en, tja, sommige dingen veranderen uiteindelijk blijkbaar toch niet.

Dr Math Osseforth is classicus, theoloog, auteur, maar bovenal verhalenverteller. Voor Dr Math Osseforth heeft alles altijd met alles te maken. Hij legt verbanden tussen toen en nu, tussen geschiedenis, kunst, cultuur, politiek en religie, film en literatuur, steeds met het oog op actualiteit, een moderne vertaling en een vleugje humor. Zijn wetenschappelijk werk publiceert en presenteert hij in Oxford en aan de Parijse Sorbonne, zijn fictie verschijnt in het Nederlands en het Engels. Maar bovenal is hij een verhalenverteller. Want een boeiend verhaal blijft het mooiste dat er is.

De avond begint om 20.00 uur. Na afloop, rond 21.15 uur, is er gelegenheid om vragen te stellen en met elkaar wat te drinken. U hoeft zich niet aan te melden voor deze avond. Van harte welkom!

Namens V&T Jacqueline Meijer (meijer.jacqueline@gmail.com)