Het Woord is vlees geworden…
(Johannes 1)
In een oud kerstgedicht staan de regels
‘kinderen komen naar uw kribje kijken
En vinden U wel op hun kleine broertje lijken.’
Op het hoge feest van Christus’ geboorte worden we
daarbij bepaald: God is in onze huid gekropen.
Hij werd een van ons.
Althans, zo toegespitst schrijft Johannes het in zijn evangelie.
Bij hem ontbreken de berichten over de engelen en de herders. Over de wijzen uit het oosten wordt niets vernomen. Johannes begint in een andere toonsoort. Heel geconcentreerd schrijft hij: het Woord is vlees geworden, is mens van vlees en bloed geworden.
Als je daarover nadenkt is het duizelingwekkend. Het Woord dat bij God is en zelf God is, is naar ons uitgegaan. Het Woord is zelfs vlees geworden. In de bijbel is dat een aanduiding voor vergankelijkheid en broosheid. ‘Alle vlees is als gras’ zegt de profeet Jesaja over de machthebbers van zijn dagen; ‘het gras verdort en de bloem valt af’. Hoe imposant en succesvol ook, je blijft vlees. Nu, dat is God geworden.
Wij vieren de geboorte van Jezus als een heilsfeit. Kerst is een uitbundig feest van licht en vrolijkheid. Waarom eigenlijk? Omdat – zo laat Johannes zien – Kerst het feest is van Gods betrokkenheid. God wil niet zonder ons God zijn. Hij laat deze wereld, Hij laat ons niet los. In Bethlehem ligt een klein, kwetsbaar kind in de kribbe.
Dietrich Bonhoeffer, die in april 1945 op bevel van Hitler werd terechtgesteld, zei het zo: ‘In Jezus Christus is de werkelijkheid van God binnengegaan in deze wereld. In de naam Jezus Christus zijn God en wereld besloten.’ Dat het Woord vlees is geworden betekent dat God echt ingaat in ons bestaan. Hij gaat binnen in onze echte wereld, waarin zoveel goeds te vinden is maar ook zo veel kwaad rondgaat en angst regeert. Hij gaat binnen in mijn concrete bestaan van verwachting en blijdschap en van tranen en bitterheid, zonden en wonden.
Soms lijkt het erop alsof Kerst het feest is waarin we met elkaar hebben afgesproken om de werkelijkheid een paar dagen buiten de deur te houden. Met de gordijnen dicht. Om daarna hardhandig te worden geconfronteerd met wat onopgelost bleef en pijn doet; de ‘realiteit’.
Maar dat is niet nodig zegt het Evangelie. Met Kerst is de werkelijkheid van God in deze wereld binnengegaan. Christus treedt ons leven binnen en nu, nu zal ik nooit meer eenzaam zijn.
Het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond.
Aan dat Goede Nieuws mogen wij ons hart ophalen. Gloria zingen. Verheugt u!
Ik wens u allen gezegende Kerstdagen en heil en zegen voor het nieuwe jaar.
Gerrit van Meijeren, classispredikant Zuid-Holland Zuid