GroeneKerk gaat niet alleen over duurzaamheid maar ook over eerlijk delen.

Marjolein Tiemens-Hulscher zorgt dat kerken een gebedsintentie ontvangen die gebaseerd is op de actualiteit. Wilt u deze gebedsintenties ook ontvangen? Stuur dan een mail naar duurzaamgelovenstmaarten@gmail.com.

Aanleiding/actualiteit

Terwijl de tien rijkste mannen hun vermogen zagen verdubbelen tijdens de coronapandemie, is het gemiddelde inkomen van 99% van de wereldbevolking achtergebleven en zijn meer dan 160 miljoen mensen extra in armoede terecht gekomen. Dat blijkt uit het nieuwe rapport, ‘Inequality Kills’ van Oxfam Novib. Het rapport maakt duidelijk dat extreme ongelijkheid sterk is gegroeid tijdens de coronapandemie. Vooral vrouwen en andere achtergestelde groepen zijn de dupe.

Relevantie

Het voelt onrechtvaardig dat de rijken steeds rijker worden, vaak zonder dat ze daar veel voor hoeven te doen, en de armen ook al werken ze hard, steeds minder te besteden hebben. Het grote verschil in welvaart ontwricht de samenleving, mondiaal maar ook lokaal. Mensen in kwetsbare posities zullen zich uitgesloten voelen. Degenen die volop van hun materiële welvaart genieten, zullen geneigd zijn hun veiligheid en voordelen belangrijker te vinden dan het algemeen belang.

Paus Franciscus zegt

Zolang men de problemen van de armen niet radicaal oplost door af te zien van de absolute autonomie van de markten en de financiële speculatie en door de structurele oorzaken van de ongelijkheid aan te pakken, zullen de wereldproblemen niet opgelost worden en uiteindelijk geen enkel probleem. De ongelijkheid is de wortel van het sociale kwaad.

Voorbede

Wij bidden voor een eerlijke verdeling van geld, goed en macht. Wij vragen u dat het aantal politici en ondernemers mag toenemen die het leven van de armen werkelijk ter harte gaat. Dat zij, vanuit oprechte naastenliefde, een dialoog aan gaan om ongelijkheid uit de wereld te bannen. Laten we bidden……

Werkgroep Groene kerk: Ria Kool, riakool@xs4all.nl en Anja van der Weijde, anjavanderweijde@gmail.com

Krant op tafel bijeenkomst begint weer

Zonder tegenbericht hopen wij op de 2e woensdagmorgen van de maand, in dit geval 9 februari 10.00 uur, weer bij elkaar te komen.

Als uitgangspunt van de te bespreken onderwerpen stel ik voor om de krant van 8 februari te nemen.

Uiteraard zijn belangstellenden van harte welkom.

Sjaak Los, jclos@kpnplanet.nl

Gij zijt voorbijgegaan (liedboek 607)

Bij het afscheid van Emöke van Bolhuis lazen we het prachtige stuk uit Exodus 33, waar Mozes de Eeuwige alleen in het voorbijgaan kan en mag zien.

Ik moest gelijk denken aan de foto die mijn man, Jurriaan, maakte van het prachtige station in Luik (België). We moesten een poosje wachten tot de gang leeg was, ik werd er ongeduldig van en je ziet nog net iemand weglopen. God zien in het voorbijgaan, dat lijkt misschien karig en beperkt. Wanneer je echter eerlijk kijkt naar hoe de meesten van ons het ervaren, is het vermoedelijk herkenbaar, hoe je soms even een glimp lijkt te kunnen zien. Meestal zie je dat pas als je terugkijkt, een ervaring van je gedragen weten, getroost zijn, sterker dan je dacht zijn of geborgen voelen. Geloof heeft met vertrouwen te maken, het vertrouwen dat een mens wel kan vallen, maar nooit uit Gods hand kan vallen. We kunnen dat uiteraard niet zichtbaar maken, niet bewijzen, maar telkens hoor ik deze verhalen, van mensen die in moeilijke tijden zich gedragen en geborgen wisten. Geen grote en spectaculaire verhalen, maar juist kleine en wonderlijke ervaringen van kracht en opstanding. Omwille van die verhalen kan ik niet zonder de Kerk, want daar horen we naast de verhalen van Mozes en de Eeuwige, ook de kleine verhalen van mensen die een begaanbare weg vonden. Laten we vooral niet vergeten elkaar ook die verhalen te vertellen.

Ds. Antoinette van der Wel, dsavdwel@deopenhof-hia.nl en telefoon 06 10 81 26 31

We mogen weer naar de kerk

Op 18 januari j.l. ontving de PKN een advies van het Interkerkelijk Overleg in Overheidszaken (CIO). Op basis daarvan kwam het moderamen van de PKN met de volgende overwegingen en aanbevelingen:

Het moderamen hoort en ziet de behoefte aan het fysiek houden van kerkdiensten en het gezamenlijk beleven van het geloof steeds verder toenemen en onderschrijft het belang hiervan.
Ook de noodzaak voor het opstarten van andere gemeente-activiteiten wordt steeds sterker gevoeld.

Sinds zondag 23 januari is het mogelijk om maximaal 50 mensen aanwezig te laten zijn tijdens de kerkdienst

Daarom heeft de kerkenraad besloten dat ook in De Open Hof tijdens kerkdiensten weer gemeenteleden aanwezig kunnen zijn, maximaal 50 mensen of meer wanneer hiervoor op aanbeveling van de PKN ruimte wordt geboden.
Wel is het nodig dat u zich aanmeldt via aanmelden@deopenhof-hia.nl. vóór donderdagmiddag 17.00 uur. U kunt ook op vrijdagmorgen tussen 9.00 en 11.00 uur bellen naar 078-6813809.

U kunt uw gaven geven door overboeking op NL46INGB0000615530 of via de Givt-app.
Diensten zijn ook digitaal te volgen: https://www.kerkomroep.nl/#/kerken/10156.

We zijn blij en dankbaar dat we weer kerkdiensten mogen bijwonen, al is het onder de inmiddels wel bekende voor-waarden: we houden anderhalve meter afstand, we blijven thuis bij klachten en we nemen onze jas mee de kerk in. We krijgen een plaats aangewezen en we zingen ‘ingetogen’.

Namens de kerkenraad, Peter Kooijman en Chris Meijer

Kerkdiensten: maximaal 75 kerkgangers.

Naar aanleiding van de persconferentie van 14 januari jl. is besloten om vanaf zondag 30 januari a.s. weer zo’n 75 kerkgangers toe te laten. U bent van harte welkom.

Wij verzoeken u een mondkapje te dragen bij binnenkomst en bij verplaatsingen in de kerk. Tijdens het deelnemen aan de kerkdienst is het dragen van een mondkapje niet verplicht. We zingen wel ingetogen. Uiteraard houden we ons aan de corona basisregels zoals 1.5 meter afstand.

U kunt onze diensten ook thuis meebeleven door te klikken op: https://www.kerkomroep.nl/#/kerken/10156

Het echte leven

Mama aarzelde maar de vierjarige niet. ‘Mama, alsjeblieft, mag het?’ Ze wilde zó graag logeren bij opa en oma. ‘Oké,’ ging mama overstag, maar dan wel eerst een zelftest.’ Inmiddels weten ook vierjarigen niet beter, testen hoort bij het leven. Glunderend had ze al diverse diploma’s aan opa en oma laten zien. Dit keer bleek echter, tot haar grote schrik, de zelftest positief. Nog voor iemand kon reageren, vloog ze naar de voordeur om vervolgens stokstijf op de deurmat te blijven staan, ver weg van iedereen. De tranen sprongen in oma’s ogen. Een hummel van vier die zichzelf afzondert… Dat is niet zo het hoort. Natuurlijk werd ze opgevangen door papa en mama en natuurlijk mocht ze ’s avonds in het grote bed kruipen toen ze huilend wakker werd.

Afstand houden, afspraken afzeggen, elkaar ontwijken, niet knuffelen. Het voelt niet als het echte leven, maar ‘we doen het ermee’ (hoor ik mezelf nogal eens zeggen). ‘Het echte leven’ voert me terug naar de huiskamer van Swinhove, november 2017. Het was er vol toen ik aankwam die ochtend. Vol met rolstoelen en dik aangeklede mensen, klaar om ‘lekker naar buiten’ te gaan. Mijn schoonmoeder zat stilletjes aan tafel, in zichzelf gekeerd, een trieste blik. Ze hoorde (nog) niet bij de club die ging wandelen en voelde zich buitengesloten, als een kind dat niet op een verjaardagsfeestje wordt gevraagd. ‘Maar nu ben ik er toch ma, wij zijn nu toch samen?’ Ze had flauwtjes geglimlacht, ‘Ja, daar ben ik je wel dankbaar voor, maar dat is niet het echte leven.’

Haar echte leven was de huiskamer in het verzorgingshuis geworden. Daar moest het goed voelen, dan pas was het fijn bezoek te hebben. ‘Ik ben ook zo’n halfpoot hè, de ene helft van me denkt, nou, ga maar hoor, prima, ik zit er eigenlijk ook niet echt op te wachten, maar toch… Ik ben een zeur hè? Ik moet gewoon vertrouwen hebben, dat had mijn vader ook altijd.’

Na het kopje koffie gingen we naar buiten. En buiten, in de natuur, fleurde ze op zoals altijd. In het parkje wees ze een struik aan met witte bolletjes, ‘Wat staat dat er leuk bij zeg.’ Elk rondje weer viel hij haar op. Later thuis had ik de struik gegoogeld. Een Bieenkorf, ‘een inheemse struik die je nogal eens in openbaar groen en plantsoenen ziet opduiken. Gemakkelijke plant die niet veel eisen stelt.’

Weer in de huiskamer haakte ze in op een gesprekje van de verzorging. Haar last leek minder. Toen ik de huiskamer uitliep, hoorde ik haar zeggen: ‘Ja, dat is mijn schoondochter, ze is altijd goed voor me.’

Tineke Vroegindeweij

Geef vandaag voor de kerk van morgen – actie kerkbalans

De VVB (Vaste Vrijwillige Bijdrage) is de belangrijkste inkomstenpost voor de kerk.

Daarom organiseren we elk jaar in januari de Actie Kerkbalans.

We vragen aan al onze leden om aan te geven wat zijn/haar bijdrage in het komende jaar zal zijn.

Hiervoor kan gebruik gemaakt worden van het digitale toezeggingsformulier onderaan deze pagina.

Om de kerk in stand te houden zijn we afhankelijk van een bijdrage van iedereen!

Namens het College van Kerkrentmeesters, Jan van Es, vvb-administrateur, vvb@deopenhof-hia.nl

Toezeggingsformulier VVB

Wat je aandacht geeft, groeit…

Drie jaar geleden begon ik, in het kader van de bijscholing voor predikanten, aan de opleiding tot interimpredikant. Deze opleiding vanuit de Protestants Theologische Universiteit is bedoeld voor ervaren predikanten die eventueel op tijdelijke basis kunnen worden ingezet in gemeenten. Zo kwam ds. Bloemert in De Open Hof om na te denken over de toekomstplannen. Een interimmer kan ingezet worden voor begeleiding bij beleidstrajecten, maar ook rondom kerksluitingen en conflicten. De opleiding is breed en ik heb genoten van de nieuwe inzichten die ik gaandeweg opdeed. Het komende halfjaar hoop ik de opleiding af te ronden met de laatste opdrachten. Samen met een collega bereid ik een kerkenraadsdag voor haar gemeente voor in het kader van waarderende gemeenteopbouw. Het motto daarbij is: wat je aandacht geeft, groeit.

Bij het Franciscus Gasthuis in Rotterdam staat een boompje met deze tekst in de tuin. Het gaat hierbij om een houding die aandacht geeft aan wat goed gaat en krachtig is in een gemeenschap. Te vaak kijken we naar wat niet goed gaat en focussen we daar al onze aandacht op. Daar wordt een mens zelden blijer van.

Maar wat nu als je aandacht geeft aan wat goed gaat, aan waar je kracht zit? Mijn voornemen is dit principe ook in De Open Hof ruim baan te geven. Laten we met elkaar kijken naar wat goed gaat, waar onze kracht zit, wat ons in beweging zet. Een paar dingen kan ik wel opnoemen: de onderlinge zorg en aandacht, de voedselbank, de zelfredzaamheid van de gemeente, de trouw, de aandacht voor het milieu, de vele vrijwilligers die liefdevol hun werk doen, de ruimte om een eigen geloofsweg te zoeken…

En u? Waar wordt u eigenlijk blij van als u denkt aan De Open Hof? Zou u dat met mij willen delen?

Ds. Antoinette van der Wel (dsavdwel@deopenhof-hia.nl en telefoon 06-10 81 26 31

Afscheid Dominee Emöke van Bolhuis

Bedankt, lieve collega!

In de afgelopen jaren was collega Emöke van Bolhuis een vertrouwd gezicht in De Open Hof. Trouw heeft ze velen van u een bezoek gebracht en regelmatig ging ze voor in de kerkdiensten. In menig afscheidsdienst ging ze voor en zo raakte ze zeer betrokken bij onze gemeente. Toen ik onverwacht met ziekteverlof ging, was ze onmiddellijk bereid beschikbaar te zijn en te blijven voor De Open Hof. In de afgelopen weken heeft zij haar werkzaamheden bij ons afgebouwd en per 1 januari neemt ze afscheid als predikant bij ons en gaat zij zich weer concentreren op haar werkzaamheden voor de Hongaarse kerk. We hebben in de dienst van 16 januari jl. officieel afscheid van haar genomen.

Dank je wel, Emöke, voor je hartelijke betrokkenheid en voor je bereidheid altijd net even een stapje extra te doen. We gaan je missen en wensen je Gods zegen toe op je verdere weg.

Ds. Antoinette van der Wel

Nieuwjaar 2022

In goede machten liefderijk geborgen
Verwachten wij getroost wat komen mag.
God is met ons des avonds en des morgens
Is zeker met ons elke nieuwe dag.

Dietrich Bonhoeffer.

Voor de jaarwisseling van 1944-1945 schrijft Dietrich Bonhoeffer vanuit de cel voor zijn familie het gedicht waar ik hierboven een stukje van citeer. Het heeft zijn weg gevonden als lied 511 in ons liedboek, in een vertaling van J.W. Schulte Nordholt.

Ik kan dat lied niet zingen zonder me te realiseren onder welke omstandigheden de tekst is geschreven. Bonhoeffer, theoloog en predikant, zit dan al geruime tijd opgesloten. Uiteindelijk zal hij de oorlog niet overleven. Vlak voor de capitulatie wordt hij vermoord.

Het vertrouwen dat spreekt uit het lied, het verlangen naar wie hem lief zijn, het raakt me telkens weer.

Jaren later worden zijn brieven uit de gevangenis gepubliceerd en vertaald. Het boek ‘verzet en overgave’ is tot op de dag van vandaag weliswaar geen gemakkelijke, maar wel inspirerende literatuur. Bonhoeffer durft in de beslotenheid van zijn cel verder te kijken dan de gruwelijke oorlogsperiode waarin hij zich bevindt. Hij vertrouwt erop dat de kerk de strijd om zelfbehoud zal loslaten en in een nieuwe gedaante zal herrijzen. In de tussenperiode rest ons ‘bidden en het goede doen onder de mensen’. (brief mei 1944)

Ik weet niet hoe Bonhoeffer vandaag naar ons zou kijken. Maar ik wens ons toe dat we iets van zijn moed en vertrouwen meenemen in dit nieuwe jaar. Dat we in alle eenvoud kunnen bidden en het goede doen. In het vertrouwen dat we elke nieuwe dag in Gods liefde geborgen zijn.

Ik wens u een gezegend nieuwjaar.

Ds. Antoinette van der Wel (dsavdwel@deopenhof-hia.nl en telefoon 06 – 10 81 26 31)