We verdiepen ons in Prediker deze weken op de Bijbelkring, die ‘alles wat onder de hemel gebeurt’ wilde ‘doorgronden’. Waar draait het om in het leven, wat doet er werkelijk toe. ‘Wat maakt ons gelukkig?’ vroeg Antoinette. Soms, zo bedachten we met elkaar, is het groot, veel vaker is het klein, soms zoeken we het, veel vaker valt het ons toe, als een geschenk, een geschenk van onschatbare waarde.
Mijn gedachten gingen naar de huiskamer van Swinhove, september 2017. Toen ik aankwam, zag ik dat ma bezoek had van een oudere man. Hij stelde zich voor en bleek haar ouderling uit de Dorpskerk te zijn. Het was een gemoedelijk samenzijn. Ma was op haar gemak. Soms sprak ze wat verward maar het hinderde niet.
Na een poosje stelde de ouderling voor wat uit de Bijbel te lezen. ‘Als u het goed vindt, kan dat best zo hier aan tafel.’ De vertwijfeling in zijn stem was hoorbaar. De tv stond aan, op de achtergrond klonken liedjes van vroeger. ‘Ja hoor, dat is wel goed,’ zei ma, ‘want als we nu opstaan, kijkt iedereen weer zo.’ ‘Maar ma, we kunnen toch ook naar uw eigen kamer gaan, dat doen we toch vaker als we bij u op bezoek zijn.’ Aangekomen op ma’s kamer las de ouderling Psalm 121: ‘Wie God bewaart, is wel bewaard.’ Hij ging in op de woorden van de laatste regel, ‘tot in eeuwigheid’ en lichtte toe dat er oorspronkelijk stond ‘in der eeuwigheid.’ Niet tót, maar in der eeuwigheid is God er voor ons.’ Ma had geknikt, ‘Ja, dat geloof ik ook.’ Het was meer dan een stukje lezen op dat moment. Het voelde als een kleine samenkomst ‘Want waar twee of drie vergaderd zijn in mijn naam, daar ben Ik in hun midden.’ Na het gebed zongen we met z’n drieën ‘Daar ruist langs de wolken’. Ma en de ouderling zongen het moeiteloos uit het hoofd. Ik kwam niet verder dan een enkele zin en hier en daar een woord, maar het hinderde niet.
Wat een Geschenk op deze gewone donderdagmiddag in ma’s kamer in Swinhove.
Tineke Vroegindeweij
Feestelijke diensten tijdens de kerstdagen:
