Wat is het deze dagen toch vroeg donker. Ik heb de neiging om al om een uurtje of 4 het licht aan te doen. De donkere dagen voor Kerst, hoor ik het mensen soms zeggen. Toch ervaar ik deze dagen zelden als echt donker. Ze zijn vol van klein geluk. Ik vind een aardig kaartje op de mat. Ik mag de maat slaan bij het orkest. We vieren sinterklaas met de catechisanten, waarbij een roetveegpiet binnenstormt die lekkers deelt. Ik geniet van de verschillende kerststalletjes in de hal van de kerk. Elke zondag is er weer een mooie schikking bij de vier vrouwen die deze advent in de aandacht staan. Thuis hangt mijn kerstkrans weer aan de deur en de ster die ik vorig jaar van Sint kreeg geeft licht voor het raam. Ik hoor van engelen die rondgaan door het dorp en mensen anoniem blij maken. Er is veel om dankbaar voor te zijn, als je het wil zien. Er is niet zo veel nodig om deze dagen van wat licht te voorzien. Ik vermoed dat dat voor velen van ons geldt. Maar mocht je de dagen nu donker vinden, overweeg dan eens een lichtje aan te steken voor een ander, even een belletje, of een handjevol kruidnoten, even een schouderklopje of een glimlach kan al zo veel betekenen voor een ander. En veel kleine lichtjes vormen samen een spoor in de nacht. Zo leven we toe naar het kerstfeest, feest van licht, leven en nabijheid, van een God die in een kwetsbaar kind nabij wilde zijn.
Ik wens u vele lichtjes toe in deze dagen en hoop op een mooi en liefdevol kerstfeest, waarbij we eindelijk na twee jaar weer samen in de kerk mogen zijn.
Ds. Antoinette van der Wel (dsavdwel@deopenhof-hia.nl en telefoon 06-10 81 26