De esdoorn in onze tuin verkleurt al en ik vind steeds meer blad op de grond. De zon schijnt door wat eerst nog een dicht bladerdak was. Het ruikt anders als je buiten komt en het zonlicht is zachter. Ik houd van de herfst. Het jaargetijde waarin het weer soms zomaar omslaat, van jagende wolken langs de hemel, van paddenstoelen die uit de grond lijken te schieten. Ergens schuilt in mij nog altijd dat kind dat graag sloffend door een berg bladeren loopt in het bos. Hoewel ik ook wel eens van anderen hoor dat ze de herfst met zijn afbraak verschrikkelijk vinden, zie ik het niet zo. Ik ervaar juist in de beweging van de seizoenen het leven dat doorgaat. Hoe kastanjes en eikels op de grond dienen als voedsel voor de dieren, maar ook de belofte van nieuw leven in zich dragen. Straks als de bomen kaal zijn, nestelt zich in mij al het verlangen naar de lente, naar knoppen die uitbotten en sneeuwklokjes die vol overgave bloeien. Het heeft voor mij ook met geloof te maken, geloof dat seizoenen kent. Dagen van vreugde en ontdekkingen en periodes van loslaten en verder gaan, van vertrouwen en twijfel. Elk seizoen, elk geloofs-seizoen kent zijn eigen momenten, maar altijd weer wordt het winter en lente en zomer, en altijd weer blijkt God te vinden te zijn. Ik geniet van de prachtige kleuren in het bos en ik hoop dat u dat ook doet.
Ds. Antoinette van der Wel (dsavdwel@deopenhof-hia.nl en telefoon 06-10 81 26 31)